กังหันน้ำพระราชทาน

     
กังหันน้ำพระราชทาน


                ในช่วง พ.ศ.2531 เป็นต้นมา สภาพความเน่าเสียของน้ำบริเวณต่างๆ มีอัตราแนวโน้มรุนแรงมากยิ่งขึ้น การใช้วิธีธรรมชาติไม่อาจบรรเทาความเน่าเสียของน้ำอย่างมีประสิทธิภาพเท่าที่ควร พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช จึงมีพระราชดำริให้ประดิษฐ์เครื่องกลเดินอากาศแบบประหยัดค่าใช้จ่าย สามารถผลิตได้เองในประเทศ ซึ่งมีรูปแบบ “ไทยทำไทยใช้” โดยทรง      ได้แนวทางจาก “หลุก” กังหันวิดน้ำไม้ไผ่ตามภูมิปัญญาทางภาคเหนือ ซึ่งทรงสังเกตเห็นเมื่อครั้งเสด็จพระราชดำเนินทรงเยี่ยมราษฎรใน ต.ผาม่อง จ.แม่ฮ่องสอน

                 เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ.2531 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชได้พระราชทานรูปแบบและพระราชดำริ เรื่องการแก้ไขปัญหานำ้เสียโดยการเติมออกซิเจนในนำ้ มีสาระสำคัญคือ

                  
                 "การเติมอากาศลงในนำ้เสีย มี 2 วิธี วิธีหนื่ง ใช้อากาศอัดเข้าไปตามท่อ เป่าลงไปใต้ผิวนำ้แบบกระจายท่อ และอีกวิธีหนึ่ง น่าจะกระทำได้โดยกังหันวิดนำ้ วิดตักขึ้นไปบนผิวนำ้ แล้วปล่อยให้ตกลงไปยังผิวนำ้ตามเดิม โดยที่กังหันนำ้ดังกล่าวจะหมุนช้า ด้วยกำลังของมอเตอร์ไฟฟ้า ขนาดเล็กไม่เกิน 2 แรงม้า หรืออาจจะใช้พลังนำ้ไหลก็ได้ จึงสมควรพิจารณาสร้างต้นแบบ แล้วนำไปติดตั้งทดลองใช้บำบัดนำ้เสียที่ภายในบริเวณโรงพยาบาลพระมงกุฏเกล้าและวัดบวรนิเวศวิหาร"


                 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มูลนิธิชัยพัฒนาสนับสนุนงบประมาณเพื่อการศึกษาและวิจัยสิ่งประดิษฐ์ใหม่นี้ โดยดำเนินการจัดสร้างเครื่องมือบำบัดนำ้เสียร่วมกับกรมชลประทาน ซึ่งได้มีการผลิตเครื่องกลเติมอากาศขึ้นในเวลาต่อมา และรู้จักกันแพร่หลายทั่วไปในปัจจุบันคือ กังหันนำ้ชัยพัฒนา

อ้างอิง : กังหันน้ำชัยพัฒนา. 2560. กรุงเทพฯ : สถาพรบุ๊คส์.














ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ประโยชน์ของศาสตร์พระราชาเรื่อง กังหันน้ำชัยพัฒนา

ประวัติความเป็นมาของกังหันน้ำชัยพัฒนา

ส่วนประกอบของกังหันน้ำชัยพัฒนา